zwany również kukułką szerokolistną występuje na terenie całego naszego kraju. Obecnie pod ochroną częściową. Zasiedla głównie żyzne łąki i torfowiska. Często krzyżuje się tworząc wiele odmian i ras, których wartość taksonomiczna jest kwestionowana. Roślina o pędzie mocnym, prostym nieco kanciastym dorastającym do ok 90cm. Liście zielone i plamiste o kształcie od lancetowatych do jajowatych zmniejszające się w miarę zwiększania wysokości osadzenia na pędzie. 

Kwiatostan do kilkunastu cm długości, gęsty, wielokwiatowy o skomplikowanej i zmiennej budowie oraz zabarwieniu jak na złączonym zdjęciu. Storczyki w naszej szerokości geograficznej są geofitami, czyli zimują w postaci podziemnych kłączy lub bulw. Wiele z nich ma bardzo interesującą budowę, barwę i biologię. Od dawna tajemnicze kwiaty wzbudzały zainteresowanie człowieka.

Nazwę Orchis - rośliny o jajowatych i okrągłych bulwach, jako pierwszy wprowadził w 77 roku n. e. Dioscorides – rzymski farmakolog wędrujący z legionami. Najstarsze wzmianki o fascynujących roślinach pojawiały się już w III i IV wieku p.n.e. u greckiego uczonego - Teofrasta. Ciekawa u storczyków jest biologia rozwoju, w której na skutek braku w nasionach substancji odżywczych i zdolności do samodzielnego kiełkowania uzależnia się od symbiotycznego grzyba dostarczającego pokarm w fazie kiełkowania i rozwoju młodych roślin. U nas wiele nasion w ogóle nie rozwija się a te, które wejdą w symbiozę z grzybem rozwijają się wolno przez 2-4 lata. Pierwszy liść pojawia się miedzy 3 a 6 rokiem życia. W następnych 2 latach wyrastają dalsze liście i wreszcie kwiatostan. Jest to uproszczony opis rozwoju zależny od miejsca publikacji. Tak długi rozwój oraz atrakcyjny wygląd wzbudzający zainteresowanie ludzi są miedzy innymi czynnikami ograniczającymi pospolitość występowania tej grupy roślin.